Umeblowane szczescie

Jesli wszystko pojdzie zgodnie z planem, to we wrzesniu sie przeprowadzamy. Mielismy nadzieje, ze wyprowadzimy sie w maju ale okolicznosci zewnetrzne nas powstrzyaly. W nowym mieszkaniu beda czekaly nas gole sciany a ze "starego" nie zabierzemy praktycznie zadnych mebli wiec jestesmy na etapie poszukiwan.
Z moim bylym mezem przeprowadzalismy sie wielokrotnie i najczesciej naszym zadaniem bylo dopasowanie starych mebli do nowego lokalu. Raz w zyciu dysponowalismy gotowka na tyle duza, by zakupic nowe meble ale nie bylo wowczas mebli na wymiar a nawet gdyby byly to nie byloby nas ta takie stac.
Obecnie spelnia sie moje marzenie, ze chodze po salonach meblowych i wybieram, i szukam, i porownuje. Wbrew pozorom zamiast czystej euforii jest rowniez stres, bo te same  meble,  ktore z zachwytem podziwialam gdy nie moglam ich kupic, obecnie juz mi sie nie podobaja i ogolnie dostrzegam defekty w niemal kazdej ekspozycji. Absolutnie nie narzekam na te sytuacje i gdy jestesmy w salonie  z amokiem w oczach glaszcze blaty kuchenne, otwieram i zamykam szafki i szuflady, istna rozkosz...

To marzenie realizuje sie praktycznie bez mojego wysilku, tak jak wiekszosc cudownych rzeczy, ktora mnie w zyciu spotkala. Dzieje sie tak, gdy odpuszczam, gdy po okresleniu i wyrazeniu swoich pragnien  przestaje napierac, rzadac i wymagac od zycia, od siebie , od innych. Nie twierdze, ze nie robie nic, tylko czekam. Czekanie nie jest moja dobra strona, tak jak wiekszosc z nas, ja chce miec wszystko teraz, zaraz i gdy tak na tym "teraz i zaraz" sie skupiam, celu nie udaje mi sie osiagnac. Nawet jesli uzyskam cos w ten sposob, najczesciej okazuje sie, ze sie mylilam, ze nie o to mi chodzilo.
Wiem, ze gdybym pracowala od rana do nocy moglabym miec nowe mieszkanie i nowe meble duzo wczesniej, ale czy bylabym szczesliwa?