Gdy mam wolny poranek

Dzis rano bylam juz gotowa do wyjscia do pracy, majac jeszcze minutke do autobusu zajrzalam do telefonu, bo bedac w lazience slyszalm, ze przyszla jakas wiadomosc. Poproszono mnie, zebym dzis nie przychodzila i zebym przyszla za tydzien...Takie niespodziewane zmiany planow nie nastarajaja mnie najlepiej ale juz kolejny sms bardzo mi sie spodobal "Przepraszam, ze zawiadamiam w ostatnim momencie wiec zaplace Pani za ten dzien"

Tak wiec majac wolny poranek odkurzylam i zmylam podlogi, umylam okno, zrobilam pranie i zadzwonilam do mamy. Dzwonie do niej sporadycznie i tak juz wewnetrznie czulam, ze powinnam sie odezwac. Rodzice maja blisko moje rodzenstwo, brata i dwie siostry, tylko ja taka czarna owca wyemigrowalam i zostawilam stare zycie daleko od siebie.
Rozmowa z mama zazwyczaj polega na wysluchaniu wszelkich narzekan, na zdrowie, na pieniadze, na klopoty w gospodarstwie i na poszczegolnych czlonkow rodziny, zwlaszcza tych, ktorych akurat w domu nie ma...dzis widocznie wszyscy byli bo mama byla malomowna... Ja o sobie opowiadam jej niewiele, najwazniejsze dla niej zebym byla zdrowa , miala prace no i dobrze, ze mam chlopa. Nie moge jej opowiadac o moich radaosciach np. o  podrozach, bo to glupoty i poco na to wydawac pieniadze. Mama jest dla mnie przykladem jak zycie nie powinno wygladac, ciezka praca, brak czasu dla nas dzieci, ciagle poczucie zalu do wszystkich...Moja mama po prostu zawsze byla i jest nieszczesliwa i juz nie potrafi inaczej...chyba...